“Het welbevinden van de bewoner werkt op iedereen door”

“Norschoten heeft welzijn heel hoog in het vaandel staan. Dat is echt niet binnen iedere zorgorganisatie zo. Het welbevinden van de cliënten is zó ontzettend belangrijk. Gaat het met de bewoners goed, dan gaat het met de afdeling goed en gaat het met het personeel goed. Dat werkt op iedereen door.” Dat is de ervaring van welzijnsbegeleider Ebrineke Nijsse.

“Goede zorg is natuurlijk heel belangrijk. Maar die vindt op een aantal losse momenten op de dag plaats. Opstaan, wassen, eten, naar bed gaan. Het welbevinden van een bewoner is iets dat continu speelt. Als je daar voldoende aandacht voor hebt, dan levert dat veel op.”

Ebrineke werkte hiervoor bij een zorginstelling in Goes. “Er kwam daar iemand uit Lunteren op sollicitatiegesprek. Ze had bij Norschoten gewerkt. Daar had ze een goed verhaal over. Toen ik een paar jaar geleden naar hier verhuisde, dacht ik meteen: ik ga eens kijken of ze een vacature bij Norschoten hebben.” Sinds 1 februari 2020 werkt Ebrineke als welzijnsbegeleider op de locatie Klaverweide.

Dankbaar werk

“Ik vind dat ik de allerleukste baan bij Norschoten heb. Voor mijzelf geldt het principe: ik leef mijn mooiste leven. Dat vind ik super belangrijk. Je weet namelijk niet hoe laat het is. Het kan morgen zomaar klaar zijn. Hier mag ik bijdragen aan het mooiste leven van onze cliënten. Dat is zo’n dankbaar werk. Norschoten maakt dat mogelijk doordat wij zoveel vrijheid krijgen.”

Want dat was voor Ebrineke echt een openbaring: “Het spreekt me enorm aan dat we zo zelfstandig kunnen werken. We roosteren zelf. We hebben de financiën in eigen beheer. We worden helemaal vrijgelaten in wat we met de bewoners gaan doen. Dat was ik echt niet gewend. Er is vertrouwen in ons. Een heleboel zorginstellingen roepen wel dat ze ‘zorg op maat’ leveren, maar hier bij Norschoten voegen we de daad bij het woord.”

Welzijn op maat

Er is bij Norschoten niet alleen zorg op maat, maar ook welzijn op maat. Ebrineke: “De groep bewoners is heel divers. Dat betekent ook dat er uiteenlopende behoeftes zijn. De een wil een praatje maken, de ander een stukje fietsen en de derde een spelletje spelen. Als een bewoner iets aan me vraagt, zeg ik geen ‘nee’. Ik zal altijd onderzoeken wat de mogelijkheden zijn.”

In deze vraag gestuurde aanpak vervullen vrijwilligers een belangrijke rol. Maar Ebrineke en haar collega’s kijken breder dan dat. “We focussen ook steeds meer op het bestaande netwerk van de bewoners. Iemand die hier wordt opgenomen, komt uit een netwerk. Daarin was er misschien een buurman die elke week een kaartje kwam leggen. Dat proberen we hier dan voort te zetten. Dat is fijn voor de bewoner én voor ons.”

Uitdagingen

Ebrineke houdt van de uitdagingen die op haar af komen. “We merken bijvoorbeeld dat de nieuwe generatie van 70- tot 80-jarigen heel andere voorkeuren en wensen heeft dan de vorige. We hadden een beweeggroep waarbij we oefeningen met een bal deden. Daar hoef je bij deze nieuwe generatie niet mee aan te komen. Voor hen zijn we een groep Stoelgym gestart. Dat is ook bewegen maar op een andere manier, bijvoorbeeld door ook met ontspanning en je ademhaling bezig te zijn.”

Er zijn dus ook groepsactiviteiten maar meestal komt het voor Ebrineke en haar collega’s neer op individueel maatwerk. “Ik heb een bewoner in een rolstoel met wie ik eens in de twee, drie maanden op pad ga. Dan halen we met de bus zijn vrouw, die slecht ter been is, en zijn zoon op. Gaan we samen lunchen. Dat is voor die meneer zó vreselijk belangrijk, dat ie af en toe met zijn gezin op stap kan. Zonder begeleiding kan dat niet. Die mensen zijn mij zo dankbaar.”

Extra stappen voor de bewoners

Ebrineke heeft er geen enkele moeite mee om extra stappen voor de bewoners te maken. “In principe heb ik vaste werktijden, maar daar ga ik zelf flexibel mee om. Laatst was er een bewoner die heel erg geïnteresseerd was in de schilderijenexpositie hier op de gangen. Hij wilde die graag zien, maar overdag is zijn energielevel minder hoog. Dan ga ik niet zeggen: ik werk vandaag tot vijf uur. Dus hebben we ‘s avonds samen die expositie bekeken.”

Er is veel contact met collega’s en dat vindt Ebrineke ook aantrekkelijk aan haar werk. “We werken samen met zowat alle disciplines. Uiteraard de zorgcollega’s, maar ook fysiotherapeuten, beweegagogen, ergotherapeuten, logopedisten. Eigenlijk iedereen die rondom een bewoner staat. Als bijvoorbeeld een nieuwe bewoner aangeeft dat ie graag wil fietsen, dan overleg ik natuurlijk even met de fysiotherapeut. Kan dat wel? Want niemand wordt hier opgenomen voor zijn zweetvoeten. Daar overleggen we dan over. Hoe gaan we het doen? Wie pakt wat op?”