“Wij als vrijwilligers kunnen net dat beetje extra aandacht geven”

“Complimentjes en cliënten die je bedanken voor de gezelligheid. Daar doe ik het voor. Ik heb een bepaalde leeftijd en ik werk niet meer, maar hierdoor voel je dat je nog meetelt. Dat is zo fijn”, zegt vrijwilliger Loes Schraven (74).

Toen Loes 13 jaar geleden niet meer op de kleinkinderen hoefde te passen, wilde ze ‘iets nieuws’ gaan doen. Ze bezocht diverse verzorgingshuizen. Bij Norschoten vond ze de klik. “Een gastvrouw ontving me en ik kreeg een map met informatie. Ze vertelde me het een en ander. Ik mocht zelf kijken wat ik leuk vond om te doen. Ik ben toen lapjes gaan breien met bewoners die zich een beetje verveelden. Dat werd later een handwerkgroepje.”

Inmiddels heeft Loes een andere vrijwilligerstaak: ze is op woensdagen gastvrouw op de revalidatieafdeling. “Een paar jaar geleden zijn we daarmee begonnen. Voor cliënten die vanuit een ziekenhuisopname bij onze revalidatie terechtkomen. Om hen naar de kamers te wijzen en een beetje gerust te stellen. Want dat is nogal wat voor die mensen.”

Een goede gastvrouw is vooral zichzelf

Wat heb je nodig om een goede gastvrouw te zijn? “Gewoon jezelf zijn, dat is het belangrijkste. Bij alles wat ik doe, stel ik de vraag: hoe zou ik het zelf vinden? Wat zou ik zelf willen? Dan gaat het vanzelf.” Sinds kort is Loes, omdat ze veel rondloopt op de werkvloer, ambassadeur voor de Cliëntenraad van Norschoten. “Dat geeft je nog meer informatie over hoe cliënten hun verblijf bij ons ervaren.”

Loes maakt sinds zes jaar ook deel uit van de Vrijwilligersraad. Nog zo’n plek waar ze veel nuttige informatie ophaalt. Het resulteerde voor Loes onlangs nog in een nieuwe, extra vrijwilligerstaak. “Ik heb aangeboden om nieuwe vrijwilligers bij de arm te nemen. Om hen uitleg te geven en enthousiast te maken. Kijk, een vrijwilliger komt meestal blanco binnen. Als die niet goed wordt opgevangen, bijvoorbeeld omdat de tijd ontbreekt, dan loop je het risico dat ie na een poosje afhaakt. Dat is zonde.”

Aan de samenwerking met verzorgend en verplegend personeel ligt het in elk geval niet. “Je kunt als vrijwilliger op hen bouwen. Als ik een probleempje heb, ga ik naar hen toe. Ze nemen de tijd om naar je te luisteren. Je kunt er ook op vertrouwen dat ze er discreet mee omgaan.”

‘Er is hier gezelligheid’

Loes voelt zich heel erg thuis in de Norschoten-cultuur. “Het is hier echt anders dan in een doorsnee verpleeghuis waar ze alleen maar kamertjes, kamertjes, kamertjes hebben. Hier hebben we een heel andere beleving. Met gezamenlijke huiskamers, gezelligheid. Er komt een koor zingen. Vrijwilligers doen spelletjes met de bewoners. Ze organiseren een bingo.”

Er is veel aandacht voor de cliënten en dat doet hen goed. Loes: “De mensen zijn zo blij als je komt. Dan zeggen ze: o lekker, het is weer woensdag! Wij als vrijwilligers kunnen net dat beetje extra aandacht geven. Het zorgpersoneel is hartstikke druk, die hebben daar niet altijd tijd voor. Dat is begrijpelijk. Toch mooi dat wij dat op kunnen vangen! Het geeft mij veel voldoening.”